اگزو پلی ساکاریدهای مترشحه از باکتری ها دارای نقش مهمی در مقاومت باکتری ها در مقابل تنش ها از جمله شوری می باشند. این مطالعه با هدف جداسازی و شناسایی باکتری های شورزی با بیشترین توان تولید اگزو پلی ساکارید از خاک و بررسی میزان تولید اگزو پلی ساکارید در غلظت های مختلف نمک انجام گردید. نمونه های خاک مورد نظر بر محیط نوترینت آگار دارای 5% نمک کشت شد. از میان باکتری های شورزی، کلونی های موکوئیدی با قدرت رشد در حضور بیشترین غلظت نمک به عنوان کلونی مولد اگزو پلی ساکارید انتخاب و مقدار اگزوپلی ساکارید تولیدی هر کدام از جدایه ها در غلظت 5% نمک تعیین و سویه برتر مورد شناسایی قرار گرفت. ماهیت اگزو پلی ساکارید سویه برتر با استفاده از تکنیک FTIR و مقدار اگزو پلی ساکارید تولیدی در غلظت های بالاتر نمک نیز با روش آنترون تعیین گردید. در طیف مادون قرمز اگزوپلی ساکارید سویه مورد نظر پیک های جذبی مربوط به ترکیبات کربوهیدراتی از جمله بی گلوکان، همچنین گروه-های الکل، فنول، کربوکسیلیک اسید، کربونیل و آلکین مشاهده شد و تولید اگزوپلی ساکارید توسط جدایه فوق به طور معنی داری (P<0.05) همراه با افزایش نمک، افزایش یافت. بر اساس نتایج سویه ای با توان رشد در محیط 25 % نمک و تولید 0.168 g/L اگزوپلی ساکارید در مدت 24 ساعت به عنوان سویه برتر انتخاب شد و بر اساس توالی 16s rDNA به عنوان سیتروباکتر فروندی سویه ATHM38 با شماره دسترسی KX553903 در پایگاه NCBI ثبت گردید.

شوری یکی از مهم ترین تنش های غیرزیستی بوده که قابلیت تولید گیاه را تحت تأثیر قرار می دهد. با توجه به روند افزایش توسعه اراضی شور و کمبود اراضی مطلوب برای کشاورزی، شناسایی راهکارهایی برای افزایش مقاومت گیاهان در برابر شرایط شوری، اهمیت زیادی دارد. استفاده از باکتری های محرّک رشد از جمله ازتوباکترها یکی از راهکارهای مهم تعدیل اثرات شوری محسوب می شود. در این راستا و برای انجام پژوهش حاضر، 15 نمونه از خاک های شور اراضی استان گلستان به منظور جداسازی باکتری ازتوباکتر جمع آوری شد. تعداد 32 جدایه باکتریایی جداسازی و خالص سازی شد. بعد از انجام آزمایشات فیزیولوژیک و بیوشیمیایی تعداد 23 جدایه منسوب به ازتوباکتر انتخاب شد. جدایه ها از نظر توانایی رشد در غلظت-های 2، 5 و 10 درصد نمک، توانایی تولید اگزو پلی ساکارید، توانایی تحمل به خشکی، برخی ویژگی های محرّک رشدی گیاه شامل توان تثبیت نیتروژن مولکولی، انحلال پتاسیم معدنی نامحلول، انحلال فسفات معدنی نامحلول، تولید ایندول استیک اسید (IAA) و تولید هیدروژن سیانید مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که با افزایش میزان نمک رشد جدایه ها کاهش یافت. توانایی تولید اگزوپلی ساکارید (4/0 تا 6/5 گرم بر لیتر) در 2/78 درصد از جدایه ها مشاهده شد. افزایش سطح پلی اتیلن گلیکول باعث کاهش میزان رشد جدایه ها شد. نتایج حاصل از آزمون های محرّک رشد گیاه نشان داد که توان حل-کنندگی فسفات جدایه ها (5/52 تا 1/218 میلی گرم بر لیتر)، توان تولید ایندول استیک اسید (4/2 تا 2/60 میلی گرم بر لیتر)، توان حل کنندگی پتاسیم جدایه ها ( 9/12 تا 3/28 میلی گرم بر لیتر)، توان تثبیت زیستی نیتروژن ( 9/2 تا 1/5 نانومول اتیلن بر ساعت) بود. از بین 23 جدایه منسوب به ازتوباکتر بر اساس آزمون های فیزیولوژیک باکتری در سطوح مختلف نمک و خشکی و آزمون های محرّک رشدی، جدایه AZ13 به عنوان جدایه برتر انتخاب شد.

زمینه و هدف: جلبک های دریایی حاوی ترکیبات زیست فعالی هستند که متابولیت های متنوعی از آن ها تولید شده است. این متابولیت ها فعالیت های زیستی متنوعی دارند. فوکوئیدان ها پلی ساکاریدهای سولفاته ای هستند که انواعی از جلبک ها آن ها را تولید می کنند و فعالیت های زیستی آن ها بسیار موردمطالعه قرارگرفته است، فوکوئیدان ها پلی ساکاریدهای غنی از سولفاته حاوی ترکیبات متنوعی ازجمله گالاکتوز، زیلوز و گلوکورونیک اسید و فوکوز هستند. مواد و روش ها: فوکوئیدان ها دارای خواص درمانی هستند که این خواص درمانی با درجه سولفاته شدن آن ها افزایش پیدا می کند. خواص ضد سرطانی، ضدویروسی، ضد باکتری، ضد قارچ، ضدالتهاب و ادجوانتی آن ها در بسیاری از گونه های جلبک ها ثابت شده است که این تاثیرات به واسطه تاثیر بر روی تکثیر و چرخه سلولی و تنظیم مسیرهای متابولیک مختلف است. نتایج: این پلی ساکارید اثرات مفیدی بر سلامت انسان دارد و بنابراین در صنایع آرایشی، مواد غذایی و داروسازی کاربرد دارد. سمی نبودن ویژگی مهم فوکوئیدان است که به عنوان ترکیب ساختاری مطمئن به کار گرفته می شود و محصولی ایمن برای مصرف است. نتیجه گیری: امروزه ترکیبات متنوعی از فوکوئیدان ساخته شده است؛ انواع نوشیدنی قرص و کپسول آن هم اکنون در بازار موجود است. امید می رود با مطالعات کامل تر و انجام کارآزمایی های بالینی بیشتر بتوان از این ترکیب به طور موثرتری برای پیشگیری، تشخیص و درمان استفاده کرد.

زمینه و هدف: کروم شش ظرفیتی (VI) یکی از اکسید کننده های بسیار قوی و جز عناصر سرطان زای گروه A است که در پساب صنایع مختلف وجود دارد. اگزو پلی ساکاریدهای (EPS) ترشح شده توسط باکتری های موجود در این پساب ها می تواند نقش موثری در افزایش مقاومت باکتری ها به این عامل نامساعد ایفا نماید. این تحقیق با هدف بررسی نقش EPS باکتری های مقاوم به کرومات در احیای کروم VI و مقاومت آنتی بیوتیکی آن ها صورت گرفته است.روش بررسی: این مطالعه مقطعی- آزمایشگاهی بر روی باکتری های مقاوم به کرومات موجود در انواع مختلف پساب صورت گرفت. حداکثر غلظت قابل تحمل کرومات (MTC)، مقدار ترشح EPS، احیای کرومات توسط EPS و مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه انتخابی به روش کیربی- بائر تعیین گردید. یافته ها: جدایه موثر که واجد بالاترین MTC (128 mM) و حداکثر توان ترشح EPS (0.117 mg.ml-1) بود، بر اساس نتایج تست های بیوشیمیایی گونه ای از سودوموناس آئروژینوزا تشخیص داده شد. مقایسه راندمان 61 درصدی احیای کرومات توسط EPS با راندمان 78 درصدی احیای سلولی کرومات حاکی از نقش قابل توجه EPS در احیای کرومات بود. این باکتری به طیف وسیعی از آنتی بیوتیک ها نیز مقاومت نشان داد.نتیجه گیری: افزایش کروم VI در محیط منجر به افزایش مقاومت باکتری ها با به کارگیری انواع مکانیسم های سازشی چون افزایش ترشح EPS می گردد و به موازات آن مقاومت آنتی بیوتیکی نیز افزایش می یابد. این مقاومت توام از لحاظ پزشکی بسیار مهم بوده و می تواند اطلاعات ارزشمندی در ارتباط با مکانیسم مقاومت آنتی بیوتیکی، ژنتیک پلاسمید و اکولوژی جدایه مورد نظر در اختیار ما قرار دهد.

اگزو پلی ساکاریدهای میکربی به طور گسترده در بسیاری از صنایع همچون صنایع دارویی و صنایع نفت کابرد زیادی دارد. این پلی مرها با افزایش ویسکوزیته آب در بالا رفتن برداشت نفت از چاههای نفت اهمیت می یابد. از آنجایی که چاههای نفت عموما در مناطق شور وجود دارد استفاده از اگزوپلی ساکاریدهای  مقاوم به نمک ارزش زیادی دارد. در این مطالعه تولید اگزوپلی ساکارید از یک سویه باکتری نمک دوست نسبی جدید که متعلق به جنس Halomonas بوده و از یک چاه نفت در جزیره سیری در جنوب ایران جداگشته بود، مورد بررسی قرار گرفت. تولید EPS در محیط پیچیده MY به همراه 7.5% سدیم کلراید مورد ارزیابی قرار گرفت. حداکثر تولید EPS در محیط 0.5% قند، 7.5%، سدیم کلراید، دمای 45oC و در شرایط بی هوازی بدست آمد. توانایی قندهای مختلف در تولید EPS مورد ارزیابی قرار گرفت و نتایج به این ترتیب است:فروکتوز> سوکروز > مانوز > گلوکز > مالتوز. تولید اگزوپلی ساکارید از انتهای مرحله رشد نمایی شروع می شد و تا انتهای مرحله رکود ادامه می یافت. این سویه 138 میلی گرم در لیتر اگزوپلی ساکارید را با حداکثر ویسکوزیته 16cp تولید می کرد. ویسکوزیته اگزوپلی ساکارید با کاهش pH از 7 به 3 افزایش یافت.

تولید بیو پلیمر توسط انواع میکروارگانیسم ها بمنظور کاربردهای مهم صنعتی در سال های اخیر مورد توجه بوده است. باکتری Lactobacilluskefiranofaciens تولید کننده ی اگزو پلی ساکارید موجود در دانک های کفیر با نام کفیران می باشد. هدف از این مطالعه بهینه یابی شرایط محیطی تولید پلی ساکارید کفیران در یک محیط سنتزی بر پایه ی آب پنیر با استفاده از روش سطح پاسخ است. در این راستا اعمال ترکیبات مختلف pH (4.7-6.3)، دما (37 -23 درجه ی سلسیوس) و سرعت همزدن (170-70 دور در دقیقه) بر روی تولید کفیران مورد مطالعه قرار گرفت. طبق آزمون های صورت گرفته شرایط بهینه ی تولید کفیران pH برابر با 5.7، دمای 31 درجه ی سلسیوس و سرعت همزدن 127 دور در دقیقه تعیین گردید که منجر به تولید 1.14 گرم در لیتر کفیران پس از 5 روز گرمخانه گذاری شد. همچنین وزن مولکولی کفیران تولید شده در کشت خالص این باکتری بوسیله کروماتوگرافی فیلتراسیونی ژلی میزان 106´ 1.1 دالتون اندازه گیری شد.

مقدمه: سودوموناس آئروژینوزا پاتوژنی فرصت طلب و یکی از عوامل مهم عفونت های بیمارستانی است و در طیف وسیعی از عفونت ها، از عفونت های دستگاه ادراری گرفته تا باکتریمی، نقش دارد. این باکتری دارای فاکتورهای پاتوژنی متعددی از جمله اگزو توکسین A، آلژینات، لیپو پلی ساکارید، پیلی، فسفو لیپاز C، الاستاز و الکالن پروتئاز می باشد. در این تحقیق فراوانی ژن های اگزو توکسین A و آلژینات در ایزوله های بالینی سودوموناس آئروژینوزا جدا شده از عفونت های بیمارستانی مورد مطالعه قرار گرفته است.مواد و روش ها: در این بررسی، پنجاه سویه سودوموناس آئروژینوزا جدا شده از نمونه های بالینی در بیمارستان های طالقانی و آزمایشگاه مرکزی ایلام و میلاد تهران جمع آوری گردید. ایزوله های مربوطه با روش های بیوشیمیایی تعیین هویت گردیدند، و در مرحله بعد استخراج DNA انجام گرفت. سپس با استفاده از پرایمرهای اختصاصی برای هر کدام از ژن های اگزو توکسین A و آلژینات حضور یا عدم حضور ژن های مربوطه با روش PCR مورد بررسی قرار گرفتند.یافته های پژوهش: در سی و هفت سویه (74 درصد)، ژن اگزو توکسین A و در چهل و شش سویه (92 درصد)، ژن آلژینات مشخص گردید. در ایزوله های جدا شده از عفونت های ادراری که شامل 30 سویه بودند، ژن اگزو توکسین A در 21سویه (70 درصد) و ژن آلژینات در 26 سویه (86.6 درصد) مشاهده شد. هم چنین در ایزوله های جدا شده از عفونت های سوختگی که شامل 20 سویه بودند، ژن اگزوتوکسین A در 16 سویه (80 درصد) و ژن آلژینات در 20 سویه (100 درصد) مشاهده شد.بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، می توان استنباط نمود که ژن های اگزو توکسین A و آلژینات جزو فاکتورهای ویرولانس باکتری سودوموناس آئروژینوزا به حساب می آیند و ژن آلژینات در عفونت های ادراری و سوختگی نقش مهم تری دارد.

تولید پلی ساکارید های لاکتیکی (با توجه به گراس بودن آن ها) می تواند به عنوان جایگزین ارزشمندی برای پلی ساکارید های میکروبی تولید شده فعلی باشند. در این تحقیق به بررسی منابع کربن و نیتروژن مناسب برای تولید اگزو پلی ساکارید ها (EPSs) توسط لوکونوستوک دکسترانیکوم (Leuconostoc dextranicum) که یک باکتری گراسی است، پرداخته شد. نتایج بررسی-های انجام شده نشان داد که گلوکز (Glu) در مقایسه با قند های دیگر و پپتون در مقایسه با منابع نیتروژن دیگر باعث تولید EPSs بیشتری در محیط کشت شدند. لذا در ادامۀ تحقیق تنها از گلوکز و پپتون جهت بهینه کردن شرایط تولید EPSs استفاده شد. به منظور بررسی تأثیر و بهینه سازی شرایط تولید EPS، سه پارامتر دما، pH و زمان انکوباسیون، هر کدام در پنج سطح انتخاب شده و به طور جداگانه بهینه شدند. سپس برای دستیابی به سطوحی از متغیر های مستقل که در نتیجه به کارگیری آن ها بهترین محصول از واکنش به دست می آمد، بهینه سازی انجام شد. بر اساس نتایج به دست آمده، دمای انکوباسیون°C 40، pH برابر 5/5 و زمان تخمیر 48 ساعت به عنوان بهترین شرایط برای تولید آزمایشگاهی EPSs انتخاب شدند. به طور خلاصه نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که می توان از باکتری بومی لوکونوستوک دکسترانیکوم و محیط کشت ارزان قیمت شیر پس چرخ (Skimmed milk) برای تولید این محصول با ارزش استفاده کرد.